Ślady krwi, ciągnące się po podłodze przez całe pomieszczenie, wyraźnie wiodły chłopaka ku drzwiom na zaplecze. Nie wiadomo było co się za nimi znajduje, gdyż nie dochodziły zza nich już nawet żadne odgłosy. Lampa świecąca się nad głową chłopaka, migała sporadycznie, dając przy gaśnięciu i zapalaniu się specyficzny odgłos. Jedynie ona rozświetlała ciemny korytarzyk, do którego słońce z zewnątrz miało niewielki dostęp. Hikaru szybko zauważył, że krew, która sprawiła, że skierował się do tego miejsca, znajduje się również na klamce od drzwi. Wciąż jednak pozostawało pytaniem, czyja jest ta krew...

W środku, jak i w całym otoczeniu chłopaka, nie słychać było żadnego dźwięku, ani nawet szmeru. Jedynie niespotykana nigdy wcześniej cisza. Z początku, zza drzwi również nie było słychać żadnych odgłosów, tym bardziej takich, które świadczyły by o obecności kogoś... lub czegoś w środku. Dopiero po przyłożeniu ucha do drzwi, chłopak usłyszał ciche stukanie. Przypominało ono kroki, powtarzające się nierytmicznie i nieregularnie. Nie wiadomo było co konkretnie wywołuje te odgłosy, jednak poza nimi nie dało się usłyszeć niczego innego. Teraz już nawet po cofnięciu głowy od drzwi, słychać było te dźwięki.

Od czasu pociągnięcia za klamkę, hałas jedynie coraz bardziej się nasilał. Przy otwieraniu, drzwi ponuro, bardzo głośno zaskrzypiały, a oczom chłopaka ukazała się nieznana mu postać. Bez wątpienia wyglądała ona na człowieka, jednak stała ona odwrócona do chłopaka plecami, zatem trudno było określić, czy ta osoba jeszcze żyje. Idąc powolnymi, chwiejnymi krokami w stronę ściany na przeciwko Hikaru, postać tupała nogami o panele na  podłodze, co było przyczyną wcześniej słyszanego hałasu. Czy osoba ta jeszcze żyła czy nie, pozostawało tajemnicą, jednak widać było, że nie zwraca ona uwagi na wchodzącego do środka chłopaka. Przyczynę nie trudno było zauważyć, jeśli dobrze było się jej przyjrzeć, bowiem nie miała ona uszu, a jej głowa była cała w dawno już zaschniętej krwi. Najprawdopodobniej ktoś odciął jej uszy.
Płeć postaci również nie była znana, gdyż stała ona odwrócona tyłem do Hikaru. Miała krótko ostrzyżone, czarne włosy, typowo męskie, jednak sylwetka i budowa ciała świadczyły o czymś przeciwnym, gdyż była ona drobna i wątła, a całe ciało jak i ubrania, pokryte były brudem. Nieczystości nie pominęły również doznań wonnych, gdyż odór towarzyszący Hikaru od wejścia do pokoju do najprzyjemniejszych nie należał.

Niezależnie od tego, czy stojąca przed chłopakiem postać żyła czy też nie, nie słyszała ona jego kroków. Czuła ona jednak jego kroki, lecz niczego to nie zmieniło, co przemawiało za tą drugą opcją. Kiedy Hikaru kopnął stojącą przed nim osobę, utwierdził się w przekonaniu, iż była ona już wcześniej martwa, bowiem pod wpływem kopnięcia, mocno tupnęła ona nogą robiąc duży krok i chcąc tym samym zachować równowagę, jednak skończyło się to złamaniem nogi w kolanie, w skutek czego kość piszczelowa przebiła skórę i wyszła na zewnątrz. Wyjątkowa kruchość ciała jak i brak towarzyszących odgłosów bólu często towarzyszyły zarażonym tego typu. Bezwładne, niemogące utrzymać równowagi ciało upadło na ziemię, uderzając po drodze głową o ścianę na przeciwko i zakrwawiając ją swoją własną krwią. Podczas upadku, zahaczyła również ręką o leżące obok kartony, prawdopodobnie z ubraniami, które upadając na ziemię narobiły nieco hałasu. Nadal jednak trudno było określić jakiej płci jest ta osoba, gdyż leżała teraz z nienaturalnie wykrzywioną do tyłu głową, na brzuchu, wciąż tyłem do chłopaka. Teraz już niezależnie od tego czy wcześniej ów postać żyła bądź nie, teraz na pewno była martwa.


//Hikaru, statystyki zawsze zaokrąglamy do dołu... przeczytaj na czym polega system gry\\