Z racji tego, iż nowo przybyły do domu Jonathan zachowywał się bardzo cicho, Patrick miał znaczne problemy ze znalezieniem ,,intruza". Idąc wzdłuż korytarza nie natknął się na nic co by się ruszało. Sam Jonathan, nie mógł jednak określić gdzie dokładnie znajduje się ewentualne zagrożenie. Niezależnie od tego, czym to było, poruszało się bardzo cicho. Jedynie czasami chłopak mógł usłyszeć kroki.

Jako, że Jonathan wcześniej leżał Patrick był w stanie usłyszeć jak intruz zrywa się by kopnąć drzwi dzięki czemu miał czas na odskoczenie i wyjęcie bejsbola co całkowicie powinno pokrzyżować plany intruza. Kiedy tylko postać wychyliła się starał się uderzyć z całej siły w jej nogi aby go powalić.                                                                                                     -Kim jesteś i czego tu szukasz? Wystarczy, że walczymy z mutantami, nie potrzeba nam dodatkowych wrogów szczególnie, że jako ludzie powinniśmy się wspierać.

-Po co zabijać i upodabniać się do tych potworów? Jestem Patrick, zostałem uratowany i ugoszczony przez jedną z ocalałych rodzin, ludzie nadal są ludźmi i mają ludzkie odruchy. Wiem, że na czarny rynek dostało się antidotum na wszelkie wirusy ale dla tych którzy już zmutowwali jest ono zabójcze.

-Samoobrona to co innego, nie wiesz jak to jest spotkać osobę z obłędem w oczach, która zaczyna do Ciebie strzelać. Jesteś zbyt słabo doświadczony. Chodź za mną.                       Patrick zaprowadził Jonathana do pokoju i przedstawił go rodzinie. Wiedział, że zaraz zostawią ich samych.

Ostatnio edytowany przez Patrick (2013-05-31 22:34:31)