Przedzierając się pomiędzy samochodami, chłopak nie znalazł niczego co by się nadawało do użytku. Widocznie ludzie, którzy swego czasu siedzieli w tych samochodach, zabrali z nich wszystko co mogło by im się przydać. Wiele samochodów było zupełnie zniszczonych. Spalone, z powybijanymi szybami, niektóre bez drzwi. Aż strach było zaglądać. Nie mniej jednak, jedyną drogą dla Simona była droga powrotna przez most, do miasta. Mimo katastrofy jaką przeżyło to miasto w przeszłości, obecnie na moście nie było śladu żywej duszy.

Dochodząc do krańca mostu, Yasha zauważył niedaleko grupkę ludzi. Z początku trudno było określić czy są to kolejni zakażeni wirusem T, czy może zwykli ludzie. W ciemnościach, trudno było dostrzec jakiekolwiek szczegóły, zwłaszcza, że widziane przez chłopaka osoby nosiły czarne mundury. Jednak jeśli przyjrzeć się im chwilę dłużej można było zauważyć, iż znacznie różnią się zachowaniem od zombie, przypominając bardziej ludzi. Oni zaś zdawali się zauważyć chłopaka, nawet kilka razy lecz nie przywiązywali do tego większej wagi.

Kiedy chłopak zbliżał się do bliżej nieokreślonych postaci, zauważył, że trzymają w rękach broń. Kiedy znajdował się już kilkanaście metrów od nich, nieznajomi zaczęli się zbliżać do chłopaka. Dwóch z nich zaszło go z jego prawej i lewej strony pod kątem około 45 stopni, celując do niego z broni. Widać było, że są świetnie zorganizowani. Dopiero gdy się zbliżyli, można było zauważyć naszywki korporacji Umbrelli na ich mundurach. Każdy z nich nosił maskę przeciwgazową, zasłaniającą co najmniej połowę twarzy.
- Na kolana i ręce za głowę, już! - Powiedział donośnym głosem jeden z najemników
Po chwili odezwał się drugi z nich.
- Coś za jeden?

Kiedy Yasha wykonał polecenie jeden z mężczyzn podszedł do niego i uważnie go przeszukał w poszukiwaniu broni.
- Czysty.
Po chwili podeszła do niego jedna z dwóch kobiet z grupy najemników.
- Dobra, wstawaj. Mam dla Ciebie propozycję. Chcesz żyć, i przy okazji trochę zarobić?
Reszta najemników spuściła broń jednak nadal większość z nich pozostawała czujna.

Kobieta przytaknęła z powrotem chłopakowi widząc jego zgodę.
- Dobra, więc możesz się trzymać z nami. Zapamiętaj tylko jedno. Zrobisz coś podejrzanego, a masz kule we łbie, jasne!? - powiedziała z wyraźną grozą w głosie - Pokaż nam, że potrafisz być użyteczny. A jeśli zmienisz zdanie, zawsze możesz tutaj zostać.
Kobieta przestała mówić, gdy przyłożyła dwa palce do słuchawki w uchu. Przytaknęła i odpowiedziała:
- Tak, mamy wszystkie. Zrozumiano. Bez odbioru.
Spojrzawszy chwilę później po reszcie ekipy zatoczyła wyraźnie kilkakrotnie kółko ręką w powietrzu.
- Dobra ludzie, zwijamy się stąd. Transport czeka na nas na boisku szkoły jakiś kilometr na wschód. Ruszamy się.
Na znak dowódcy, wszyscy ruszyli za nią w równych odstępach od siebie.